345_

آدم گند اخلاقی شده ام!

برادری خیلی وقت پیش بهم یاد اوری کرده بود که دارم مثلِ میم. میشوم.و من انکار کرده بودم.انکار که نه.مخالفت حتی.

حوصله هیچ آدمی، به عنوان ``فامیل `` را ندارم. وقتی می ایند خانمان کلافه میشوم.دوست دارم تو سوراخی بخزم و دنیای تنهایی اطرافم را حفظ کنم.بعد هایش از اینکه چرا از هیچ حمایت اجتماعی بر خوردار نیستیم مینالم.

از اینکه این همه تنهایی از بهر چیست مینالم!

مقصر این اخلاقم مستقیم و صد درصد خودم نیستم.

 برای خودم واضحه که در این وب مقصر همه بدبختی هایم،میم. را معرفی کرده بودم.الان هم  مقصر اوست!

هیچکس نمی‌داند میم. چه موجودیست.

مثلا همین دیروز.داشتم خوش و خندان فیلم سلام بمبئی را تماشا میکردم.که ناگهان با چند جمله اش به تمام روزم گند زد.

اصلا همین امروز،حرفهایی زد و رفتاری کرد با الف.که بعد ها من مجبور می‌شوم جلوی الف. تظاهرکنم.تظاهر به اینکه او بیماره و من چقدر متاسفم از حرف و رفتار میم.

که مدام سعی کنم لبخند بزنم.که مدام سعی کنم گند کاری های او را جمع کنم.که مدام سعی کنم وظایف او را با مردم بجایش، بجا بیارم.

انتظار بزرگیه از خودم که  مثل قبل ها صبور باشم.که مثل قبل ها تظاهر کنم.که هنوز با تمام این نشدهای مزخرف لبخند بزنم...

ادم گند اخلاقی شده ام.و اعترافش چیزی را تغییر نمی‌دهد.