37_

من به وجد می آیم وقتی می بینم هنوزم احترام گذاشتن به یک آدم پیر و کار گر بنایی،منقرض نشده!!

من به وجد می آیم وقتی از خیابان که میگذارم پسرای جوان ،ازکنارم که میگذرند،سرشان را پایین می اندازند و زُل نمیزنندتو صورتم...

من به وجد می آیم وقتی هنوزم کاری انجام دادن برای رضای خدا و بخاطر انسانیت ،رواج دارد و همه فقط به فکر منافع خودشان نیست...

من به وجد می آیم که هنوزم اسلام ناب محمدی خریدار دارد  و هنوز بخاطر کارهای یک عده یزید تبار و معاویه نژاد!!اسلام رنگ خوبیت و مهربانیتش را از دست نداده...

من به وجد می آیم که هستند ایرانی هایی که به منِ مهاجر افغان،به چشم دزد و مزاحم نگاه نمیکنند و مثل یک شهروند عادی برخورد میکنند!!

من از خوبی کردن و خوبی دیدن بی چشم داشت به وجد می آیم و شوق و ذوق زندگی برایم دو چندان میشود!!

کاش هیچ وقت خوبی ها و انسانیت ها از بین نرود ...

کاش...

+:خوبی ها و انسانیت ها فقط مختص آدمهای اون ور آب نیست...!!!

همین جا هم میشود باهمه ی مشکلات و فقر ،خوب بود و انسان!!

توی آسیای غربی هم میشود دو آدم از دو کشور مختلف،با دو فرهنگ متفاوت ،به  هم احترام گذاشت و خوبی کرد!!

خعلی ها به جای اینکه بذز خوبی را بکارند همین جا و خوب بودن را از خودشان شروع کنند،به دنبال اندکی خوبی دیدن و احترام،مسافت ها را طی میکنند...

مطمئنا بیشتر همشهری های من،برای آب ونان مجانی نرفتند آنور آب!!

بلکه برای دیدن کمی انسانیت و خوبی دیدن و احترام،جان به کف دست گذاشته و راهی آب و دریا شدند!!!

خدایا!! مرا حالا که آدم آفریدی! به مهربانیت کمی انسان هم!!در وجودم بیافرین!!