41_

من میتوانم تو را از دور دوست داشته باشم...

میدانم جلوتر که بیایم

یا باید بسوزم و خرد شوم

یا دیگر تو را دوست نداشته باشم...

بگذار من از دور دوستت داشته باشم...

از گوشه ی تنهایی خودم...

ازهمینجا،که کوه دلتنگی و حسرت آوارشده رو دوشم...

از میان همین دنیای کوچک خودم،که هیچوقت به بزرگی دنیای تو نمیرسد...

بگذار دوست داشتنت،قشنگ ترین دلخوشی روزهای زندگیم باشد...

میدانی!

دیگر مهم نیست که این دلخوشی،دلیل ناخوشی فرداهایم بشود.