57_

تو یکی از گروه های دخترانه ای  که تو یکی ازاین شبکه های مجازی بود،دوستی دعوتم داده بود...

مدیر گروه دخترکی بود یک سالی بزرگتر ازخودم

او داشته هایش را میگفت!

به قول دخترکی دیگه ای!به رخ ما هامیکشید هرچند به طور غیرمستقیم!

منی که عادت ندارم به کسی حسادت کنم زیاد!

حسرت داشته های اون به دلم می ماند و کمی هم برای خودم دلسوزی  میکردم!

خوب است یاد بگیرم که هیچوقت درمورد داشته و یا حتی نداشته هایم با کسی حرف نزنم...

کسی برایش فرقی نمکیند که من چه چیزی کم دارم 

وکسی از داشته های من خوشحال نمیشود...

شاید باگفتن داشته هایم ،دل کسی را بسوزانم...شاید دلش بخواهد که  اوهم داشته باشد...

عادت کردن به گفتن داشته هایمان و بقولی پُز دادن ،اخلاق ناپسندی هست که ترک کردنش یکم مشکله...

ولی باید ترک شود مثل خعلی از عادات ناپسند دیگر.