393_

آنها مثلِ سگ بهم دورغ میگویند.تو چشم هایم زُل می زنند و دروغ میگویند.چون باز به رویشان نمی اورم و تظاهر می‌کنم که حرفشان را باور کرده ام یا حرفشان درست است باز بهم دروغ میگویند.

و کاری که من هنگام از کوره در رفتن میکنم  چیه؟ اینه که میخندم.همین و بس 

خب آدمها همیشه که نمی توانند بخندند. می توانند!؟