551_

در همه کس دنبال خودم میگردم.

در ان کودک دو سه سال.در دخترک هشت ساله.در پسر بیست و دو ساله.در دختر بیست ساله.در زن سی ساله...

در خانم تحصیل کرده ای...در آدمهایی که چیزهایی بیشتر ی نسبت به دارایی های مادی و معنوی من دارند...


مثلِ یک بچه دو ساله ایی میمانم که در خیابان غریبی گم شده است.به چهره ها و اندام آدمهایی که در حال گذر اند خیره میشود و مات و مبهوت به دنبال مادرش میگردد.صورت مادرش را در دیگران جست و جو میکند...


در عالم تنهایی و سرگردانی خودم مات و مبهوت دنبالِ خودمی که گم شده ام میگردم...


نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.